منگنز یک ریزمغذی ضروری برای رشد و نمو گیاهان است و منگنز اضافی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده رشد در خاک‌‌های اسیدی به شمار می‌رود. در این تحقیق, به منظور بررسی تاثیر مقدار اضافی منگنز بر جنبه‌‌‌های فیزیولوژیک رشد و نمو گیاه چای، قلمه‌‌‌های ریشه‌دار شده دو ساله چای1 در محلول هوگلند تغییر یافته در سیستم هیدروپونیک هوادهی شده با pH معادل 2/4 به مدت یک ماه در شرایط گل‌خانه‌ای در دمای متوسطC º 3 ± 27 و شدت نورµmol. m-2 s-1 5/101 و با تعویض هفته‌ای یک‌بار، پیش تیمار شدند. بعد از گذشت این مدت و پیدا شدن ریشه‌‌های سفید و جدید، گیاهان تحت تیمار‌های یک هفته‌ای با فلز منگنز با غلظت نهایی 9/0 میلی‌مولار و با تعویض هر3 روز یک بار، قرار گرفتند. پس از گذشت یک هفته، ریشه‌‌های سفید گیاهان برای تعیین فعالیت آنزیم پراکسیداز (PO) در سه بخش محلول(SPO)، یونی(IPO) و کووالانی(CPO)، محتوای لیگنین و قند ریشه برداشت شدند. هم‌زمان با برداشت ریشه، کلروفیل برگ گیاهان نیز در شرایط گل‌خانه‌ای اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که فعالیت بخش محلول(SPO) و کووالانی پراکسیداز(CPO) به همراه محتوای لیگنین در تیمار با منگنز اضافی (9/0 میلی‌مولار) کاهش یافت. از طرف دیگر فعالیت بخش یونی پراکسیداز (IPO) به همراه محتوای کلروفیل برگ در تیمار با منگنز اضافی افزایش یافت؛ اما این افزایش معنی‌دار نبود. میزان قند محلول ریشه ها نیز در تیمار با منگنز اضافی افزایش یافت. بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می‌شود که منگنز اضافی ممکن است اثرات مفیدی بر رشد گیاه چای از طریق کاهش چوبی شدن دیواره سلولی وبه دنبال آن تحریک رشد داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: گیاه چای، منگنز، پراکسیداز، لیگنین، قند، کلروفیل

متن کامل [PDF 296 kb]   (1365 دریافت)